Columna espinal, espaguetesén comoúcomunmente chamada columna vertebral, Lesteá composto principalmente polo vévértebras, os discos e méxogo da columna vertebral. Actúcomo vía de comunicaciónón para o cerebro, do señale que se transmiten e reciben a travésés do méxogo da columna vertebral.
Cando se produce unha lesiónón no mémedula espiñal o fluxo de informaciónón a partir dese punto para abaixo. Esta ruptura nas instrucións para os brazos, evitar as pernas e outras partes do corpoá facer que a persoa se mova, respiración (nalgúns casos) e obstruye ou detén calquera sensación de sensaciónósen tocar.
partes da columna vertebral
- Cervical / C 1-7
- Torágato / T 1 – 12
- Lumbar / L 1-5
- Sacra
- Coxíxea
O méa medula espiñal é un feixe de cécélulas nerviosas e fibras anexas que se estenden desde o tronco cerebral ata a parte baixa das costas. O mémedula espiñalá protexido por unha especie de túbone nel composto por vértebra é dicirán separados por membranas chamadas discos. O cerebro envíaíe conñales oéctricas a través do méxogo da columna vertebral, dando instrucións ás pernas, os brazos e outros ázonas do corpo.
O Vévértebras
Heno 33 vévértebras que forman a estrutura dos ósos da columna, coas semis fusionándose para formar o cóccix.
Discotecas
cada véÉ a columna vertebralá separados por unha substancia ósea branda, chamado a discoteca, que actoúaínda coma un cojín e un selo ao mesmo tempo. No exterior son resistentes, dentro teñen unha lípor que más tipo xel suave, os discos sentanúano entre cada vértebra. Pense neles como neumáticos para autoólado vil, cheo dun xel espeso. Cando o teu coche pasa por un bache, el neumáa culata de goma axuda un pouco a absorber o choque. Da mesma maneira, cada vez que nos movemos, os discos espiñais cambian de forma en relación aónon co movemento. Como tantas estruturas do corpo, os discos son multifuncionais. Son amortecedores, conectar e protexer os ósos vertebrales.
ANATOMÍAÍA ÓMAR
Columna cervical
Hai sete ósos ou vértebras cervicais. Os ósos cervicais sonásen deseñoñabalorios para permitir flexión, extensiónón, e xiro da cabeza. Estes son másó pequenoños que as danás vévértebras, comoí permitir unha maior cantidade de movemento.
cada vévértebra cervical consta de dúas partes, un corpo e un arco de protecciónón para o mémedula espiñal chamada arco neural. cada vévértebra articula coa superior e inferior.
columna thorágato
na comarcaóNo do peito, columna thorácica está unida ás costelas. Heno 12 vévértebras na rexiónón torágato.
A canle espiñal no región torácica é relativamente másó pequenoñou que o ázonas cervicais ou lumbares. Isto fai que o mémedula espiñal na zona torácicaácica ten un maior risco se hai unha fractura.
O movemento que se produce na columna torácicaácica é principalmente rotación. As costelas evitan flexión ao lado. un pequenoñA cantidade de movemento prodúcese en flexiónón cara adiante e cara atrásás.
Columna lumbosacra
O Véas vértebras lumbares son grandes, ancho e groso. hai cinco vévértebras da columna lumbar. No vértebra lumbar más baixa, L5, articula co sacro, e o sacro únese á pelve.
Os principais movementos da parte inferior das costas son dobrarse cara adiante e chegar cara atrás.ás. Espaguetesénon se produce flexiónon de lado.
NEUROANATOMÍA
Así como a columna vertebral está dividida en rexións: cervical, torácica e lumbar, espaguetesén fai o méxogo da columna vertebral. cada porciónón do méa medula espiñal divídese en segmentos neuronaisómaxia especialíquedamos.
O méa medula espiñal cervical divídese en oito niveis. Cada nivel contribúe a diferentes funcións no pescozo e os brazos. As sensacións do corpo lévanse igualmente desde a pel e outras partes do corpo desde o pescozo, ombreiros e brazos ata o cerebro.
na comarcaón torácica dos nervios do méapoio de abastecemento da medula espiñal ao múmúsculos do peito na respiraciónónon e a tose. Esta rexiónón también contén os nervios do sistema nervioso simpáticoático.
na zona lumbosacra, o méa medula espiñal e os nervios correspóndense coas pernas, a pelve e os intestinos e a vexiga. As sensacións dos pés, as pernas, a pelve e o abdome inferior transmítense a travésés dos nervios e do mémedula espiñal lumbosacra aos segmentos principais e, Finalmente, ao cerebro.
Vítan nervioso
hai moitos víos nervios que transmitenñales de arriba a abaixo do méxogo da columna vertebral. Algúns proporcionan sensaciónón da pel a outras partes do corpo. Outros proporcionan sensaciónón de estruturas máé profundo como o óórganos no abdome, a pelve ou outros áreas. Outros nervios transmitenñale do cerebro ao corpo. E outros traballan a nivel do mémedula espiñal e actuarúmesmo como intermediarios no proceso de transmisiónón do señal.
Vías sensorial
sensacións do corpo, como a calor, fríO, dor, e tocar, transmítense a través da pel e outras partes do corpo ao cerebro. É víasí se chaman as vías sensorial.
Unha vez que seiñales entrar no méxogo da columna vertebral, aproxíaínda ao cerebro. Diferentes tipos de sensacións son enviados por diferentes vícomo, chamadas “extensións”. As extensións que levan sensacións de dor e temperatura ao cerebro sonán na parte media do méxogo da columna vertebral. Estas extensións chámanse “espinalámicas”. Outras extensións levan a sensaciónón de posiciónón e toque leve. Estes impulsos nerviosos lévanse ao longo da parte traseira do méxogo da columna vertebral.
Vícomo nervioso ouóalugueres
Outro tipo de nervios especiais son os nervios autónomos.ónomos. nervios propiosóos nomes divídense en dous tipos: nervios simplesátics e parasimpsáticos.
O sistema nervioso automáticoónome inflúe actividades involuntarias como músaco cardíacoón, e o gláundulas que liberan certas hormonas. Controla o sistema cardiovascular, dixestivo e respiratorio.
Estes sistemas funcionan xeralmente “involuntaria”. A funciónóprincipal n do auto sistema nerviosoónomo é manter un ambiente interno estable dentro do corpo. o corazónón e os vasos sanguíneosíneos están controlados polo sistema nervioso autónomoónome.
nervios simplesáos tics axudan a controlar a presión arterialón arterial en función dos requisitos fífísicos impostos ao corpo. Espaguetesén axuda a controlar a frecuencia cardíacaíaca. nervios simplesáticos, cando se estimulan, facer o corazónón lata más rápregunto.
nervios simplesáticos
nervios simplesáTicos causan entre outras cousas, ti o constriñesónúmero de vasos sanguíneosíneos por todo o corpo. Cando isto ocorre, a cantidade de sangue que regresou ao corazónón aumenta. Estes efectos aumentanáNon o leveión arterial. Outros efectos inclúen un aumento da sudoraciónón e aumento da irritabilidade ou un sentimentoósen ansiedade.
Cando hai unha lesiónón no méxogo da columna vertebral, a ou por riba do nivel T6 os nervios simpáTicos baixo a lesiónón están desconectados dos nervios de arriba. Estes continúanúun funcionando automaticamenteática unha vez o perírematou o choque espinal.
Calquera cousa que estimule os nervios simplementeáOs tics poden facer que se volvan hiperactivos. Esta actividade excesiva dos nervios simpátics é o que se chama disreflexia autonómicaómica.
Nervios parasimpáticos
Nervios parasimpáticos actúaínda de xeito oposto aos simples nerviosáticos. Estes nervios tenden a dilatar os vasos sanguíneos.íneos e para frear o corazónón. O nervio más importante transportar fibras parasimpáticas é o nervio vago. Este nervio leva o señales parasimpátics ao corazónón para diminuír a frecuencia da tarxetaíaca. Outros nervios corresponden a vasos sanguíneos.íneos da óórganos abdominais e pel.
Nervios parasimpáOs ticos xorden de dous áreas:
A). As fibras que inervan o óórganos do abdome, o corazónón, os pulmóns e a pel por riba da cintura comezan ao nivel do cerebro e mémedula espiñal moi alta.
B). Os nervios que inervan o óórganos reprodutores, a pelve e as pernas comezan ao nivel do sacro, o na parte inferior dende méxogo da columna vertebral.
despoisés dunha lesiónón do méxogo da columna vertebral, nervios parasimpácontinúan os tics que comezan no cerebroúaínda traballando, mesmo durante a fase de choque espinal. Cando se produce a disreflexia?, nervios parasimpáOs ticos intentan controlar a rápedir o aumento da presiónóarterial n por diminución do corazónón.
