Pseudoartrosis lumbar

pseudoartrosis tabi neoartrosis lumbar

Pseudoarthrosis o jẹ egungun ti a ko san, spaghettién conocido como neoartrosis. Ni Gbogbogbo, los huesos dañados o rotos se curan con el tiempo formando tejido óseo nuevo que conecta las partes dañadas del hueso.

La seudoartrosis se refiere a una complicación que ocurre después de una fractura ósea, se trata de la falta de consolidación de la fractura. Se genera cuando hay una mala cicatrización del hueso, formando una articulación anormal entre los extremos de una fractura.

Cuando una fusión espinal no tienes éxito decimos que estamos en presencia de una pseudoartrosis en la columna cervical y lumbar. La fusión espinal es un tipo de cirugía de la espalda que se administra para una variedad de problemas, Kini: scoliosis, awọn iṣoro disiki tabi aisedeede ọpa ẹhin.

Atọka

Ṣiṣe ayẹwoóstico de la pseudoartrosis lumbar

La pseudoartrosis lumbar es una de las complicaciones más comunes de la cirugía de columna. La prevalencia de seudoartrosis lumbar después de la fusión lumbar instrumentada en adultos es muy variable entre los estudios, jije el dolor lumbar la queja más común.

La evaluación diagnóstica incluye radiografías en flexión, itẹsiwajuón y tomografías computarizadas. La resonancia magnética tambiéko le jẹ útil para identificar áreas residuales o nuevas de compresión nerviosa. La prueba más definitiva para identificar una pseudoartrosis es una exploración de la fusión.

Awọn okunfa

Las causas más frecuentes de pseudoartrosis o los factores más comunes que aumentan su riesgo, ọmọ:

  • Siga tabi lilo taba
  • Ọjọ ori ti o ti ni ilọsiwaju
  • isanraju
  • àìdá ẹjẹ
  • Àtọgbẹ
  • Uso crónico de esteroides
  • Osteoporosis
  • Àgì rírùn
  • pseudoarthrosis ti tẹlẹ
  • Infección
  • Awọn oogun gẹgẹbi awọn oogun egboogi-iredodo ti kii-sitẹriọdu (ORO)
  • Ounjẹ buburu (baja en proteínas, bọọlu afẹsẹgba, Vitamin C ati Vitamin D)

Itọju

El tratamiento para la pseudoartrosis probablemente comenzará de manera conservadora con medicamentos, itọju ailera ti ara tabi iṣakoso irora, paapaa ni awọn iṣẹlẹ nibiti o ṣe pataki lati ṣe akoso awọn orisun miiran ti ẹhin tabi irora ọrun. Si eso no logra aliviar satisfactoriamente los síntomas, awọn médico puede sugerir una cirugía de revisión.

El tratamiento no quirúrgico más común incluye el uso de un estimulador óseo, un pequeño dispositivo que emite ondas electromagnéticas ultrasónicas o pulsadas, para estimular el proceso de curación. Para obtener resultados óptimos, el estimulador óseo debe usarse diariamente durante al menos 20 iṣẹju to wakati kan.

El abordaje quirúrgico se recomienda solo si los abordajes no quirúrgicos no muestran mejoría. La opción fẹúrgica disponible incluye injerto óseo o sustituto de injerto óseo, el cual ayuda a intensificar el proceso de curación.

Egungun alọmọ pese lulas óokun frescas y los productos químicos naturales que juegan un papel importante en el proceso de curación de los huesos. Allograft lo fun ilana naa (hueso de cadáver), o tun awọn àsopọ, pero tiene riesgo de infección.

El sustituto del injerto óseo, a diferencia del injerto óseo, no proporciona células óseas frescas para la curación normal; Sibẹsibẹ, contiene sustancias químicas que el cuerpo necesita para producir hueso.

El injerto óseo o el sustituto del injerto por sí solo no proporcionan estabilidad al sitio quirúrgic. Pueden ser necesarios otros procedimientos quirúrgicos, como la fijación interna y la fijación externa, lati pese iduroṣinṣin.