در شل کننده های عضلانی معمولا برای استفاده می شود درمان درد عضلانی و انقباضات. این احتمال وجود دارد که روزانه در مورد بسیاری از شل کننده های عضلانی شنیده باشید., زیرا آنها واقعا برای تسکین دردهای وقت شناس مفید هستند. با این اوصاف, مهم است که در نظر داشته باشید که مصرف مسئولانه باید انجام شود; و همیشه تحت نظارت پزشکی انجام شود, برای جلوگیری از عوارض کوتاه مدت و بلند مدت.
فهرست مطالب
شل کننده های عضلانی چیست؟?
و شل کننده عضلات es un fármaco que habitualmente se utiliza para el درمان درد عضلانی. اینها مسئول عمل بر روی مراکز عصبی هستند, به طوری که فعالیت عضله را کاهش می دهند, کاهش تون عضلات و اعمال غیر ارادی بدن. De esta manera se consigue درد را کاهش دهد.
در این خصوص ذکر این نکته ضروری است که شل کننده های عضلانی حتما باید توسط پزشک متخصص تجویز شود., را می توان به صورت خوراکی داد, از طریق کپسول (برخی از شناخته شده ترین و رایج ترین آنها ناپروکسن و ایبوپروفن هستند); یا آنها را مستقیماً به عضله تزریق کنید, در مواردی که دردها شدت بیشتری دارند.
انواع شل کننده های عضلانی
A la hora de hablar del شل کننده عضلات ما عمدتاً می توانیم دو گروه بزرگ را تشخیص دهیم, موارد زیر چیست:
مسدود کننده های عضلانی
در مسدود کننده های عضلانی, که باعث فلج عضلانی می شوند و می توانند از انتقال تکانه های عصبی و انقباض عضلانی جلوگیری کنند. استفاده از این نوع شل کننده عضلانی در مواردی که بیمار قرار است تحت عمل جراحی قرار گیرد یا در بخش مراقبت های ویژه قرار گیرد، رایج است. (UCI) برای تسهیل تهویه مکانیکی.
شل کننده های عضلانی اسپاسمولیتیک
Por otro lado también tenemos que hablar de los llamados شل کننده های عضلانی اسپاسمولتیک, که به آرام کردن یا تسکین اسپاسم و تشنج عضلانی کمک می کند. آنها به طور منظم در درمان آسیب شناسی هایی مانند سندرم روده تحریک پذیر استفاده می شوند, از آنجایی که آنها مراقبت می کنند عضلات دستگاه روده را شل کنید; و در عین حال دردهای شکمی را که ممکن است متحمل شوید تسکین دهد.
Usos principales de los relajantes musculares
و شل کننده عضلات عمدتاً برای درمان جراحات استفاده می شود, ya que mitigan el dolor al ser capaces de relajar el tono muscular. Es habitual que se haga uso de estos relajantes musculares en مداخلات جراحی یا در بیمارانی که نیاز به تهویه مکانیکی دارند. تمامی درمان های انجام شده برای مقابله با این بیماری با هدف کاهش هر چه بیشتر درد و ناراحتی و بهبود کیفیت زندگی همه کسانی که از آن رنج می برند انجام می شود., معمولاً هنگام قرار دادن لوله داخل تراشه استفاده می شود, برای شل کردن گردن و گلو.
Los relajantes musculares también se usan habitualmente en جراحی های چشم, زیرا باعث شل شدن برخی از عضلات چشم می شوند, تا بتوان از برخی خطرات اجتناب کرد.
درمان های شل کننده عضلانی
Un relajante muscular se emplea para el tratamiento de diferentes patologías como la درد کمر. برای درمان این آسیب شناسی, وقتی درد به موقع است, استفاده می شود شل کننده های اسپاسمیک. Estos últimos son miorrelajantes que son una medicación que tiene una función idéntica a la de los analgésicos; y esto hace que el tratamiento نمی توان بیش از یک هفته تمدید کرد.
اگر کمردرد مزمن باشد، باید دیازپام داده شود., اگرچه مصرف آن برای مدت طولانی توصیه نمی شود. در مورد کمردرد, صرف نظر از علت آن, تجویز شل کننده های عضلانی نیز مرسوم است. شایع ترین آنها هستند دیازپام o la سیکلوبنزاپرین, که, همراه با سایر مسکن ها, کمک به شل شدن عضله آسیب دیده, و این به کاهش درد کمک می کند.
Otra de las patologías que se tratan gracias a los relajantes musculares es el بیخوابی. در این مورد، دیازپام نیز به طور گسترده استفاده می شود.; و مانند موارد دیگر, طولانی کردن مصرف آن توصیه نمی شود, زیرا می تواند منجر به ایجاد وابستگی شود.
موارد منع مصرف شل کننده های عضلانی
Al consumir un شل کننده عضلات یک سری نکات را باید در نظر گرفت که در مورد مصرف آن بسیار مهم است. برای شروع، باید در نظر داشت که اینها داروهایی هستند که یک سری موارد منع مصرف دارند..
اولین, se debe tener en cuenta el خطر مخلوط کردن شل کننده عضلانی با سایر داروها, مانند داروهای ضد اضطراب یا برخی از انواع مسکن ها, ya que pueden llegar a provocar آسیب غیر قابل برگشت به سیستم عصبی.
شل کننده های عضلانی به طور مستقیم بر روی نخاع عمل می کنند., بنابراین روی سیستم عصبی تأثیر می گذارد, قادر به ایجاد علائم عصبی مانند سرگیجه, آرام بخش یا استفراغ; و در موارد شدیدتر, می تواند منجر به تاری دید شود, از دست دادن رفلکس یا عدم هماهنگی.
اثرات جانبی
مصرف شل کننده های عضلانی باید در هرج و مرج باشد تحت نظر پزشک. زیرا مصرف زیاد آن می تواند برای کبد سمی شود.; و همچنین می تواند منجر به افزایش خطر عوارض تنفسی پس از انجام عمل جراحی شود, مانند عفونت ریه یا کاهش ظرفیت ریه.
در چشم انداز همچنین می تواند با مصرف کنترل نشده شل کننده های عضلانی تحت تاثیر قرار گیرد, از از دست دادن تمرکز یا تاری دید, hasta patologías más graves como la گلوکوم, که با مصرف سیکلوبنزاپرین مرتبط است.
هنگام مصرف شل کننده عضلانی باید این نکته را نیز در نظر گرفت, al tener اثرات آرام بخش, درصدی از بیماران در نهایت به اثرات آرام بخش این داروها اعتیاد پیدا می کنند.
شل کننده های عضلانی و بیماران در معرض خطر
در شل کننده عضلات برای گروه های خطر مختلف منع مصرف دارد. در صورتی که زنی باردار باشد, شل کننده های عضلانی می توانند آسیب جبران ناپذیر و جدی به جنین وارد کنند, زیرا آنها می توانند از جفت عبور کنند.
En el caso de los niños مصرف آن توصیه نمی شود; و نه برای افرادی که آسیب شناسی قلبی دارند, مشکلات کلیوی یا کبدی و بیماران مبتلا به گلوکوم. دلیل آن این است که می تواند اثرات منفی بر روی اندام های آسیب دیده داشته باشد..