اگر هر فردی از بیماری پاژه رنج می برد، ممکن است در ستون فقرات یا استخوان های آنها اختلال مهره ای ایجاد شود..
این بیماری جدی می تواند منجر به آسیب نخاع در ستون فقرات شود و اعصاب را تحت فشار قرار دهد که در نهایت می تواند منجر به یک بیماری عروقی دردناک یا پارستزی شود. (فلج کننده).
این بیماری می تواند منجر به کوادری پارزی یا چهارپارستزی شود (فلج بدن از گردن به پایین یا ضعف) اگر در زمان مناسب به آن رسیدگی نشود.
از جمله بیماری های تحلیل برنده استخوان ها, بیماری پاژه نیز وجود دارد.
فهرست مطالب
علل بیماری پاژه
در علت این بیماری پاژه هنوز در حال مطالعه, ماهیت بافت شناسی دارد. این بدان معنی است که در یک نقص در سلول های استخوانی.
در روند زندگی، سلول های استخوانی از بین می روند و دوباره ساخته می شوند., فرآیندی است که بین سلول های استخوانی به نام استئوکلاست ها و استئوسیت ها اتفاق می افتد.
سطح تخریب استئوکلاست ها هرگز از سطح بازسازی فراتر نمی رود, بنابراین باید بین هر دو نوع سلول تعادل وجود داشته باشد.
در بیماری پاژه, این فرآیند کار نمی کند و استئوسیت ها به بازسازی سلول های استخوانی ادامه می دهند و باعث رشد بیش از حد در برخی استخوان ها می شود..
زمانی که این در سطح ستون فقرات رخ می دهد و ستون فقرات را تحت تاثیر قرار می دهد, ممکن است فرد فلج شود و درد او بسیار پیچیده باشد.
برخی از مطالعات پزشکی بیماری پاژه و درگیری مهره ای آن را به عنوان یک بیماری روماتیسمی طبقه بندی می کنند. بنابراین آن را نیز نوعی از بیماری های دژنراتیو استخوان
از نظر فیزیکی می تواند شبیه آرتریت روماتوئید باشد، اگرچه چنین عوارضی ایجاد نمی کند.
تشخیص بیماری
زمانی که یک کلینیک توسط پزشک تشخیص داده شود, جایی که یک سازش مهره ای وجود دارد, علائم و نشانه های رشد مجدد استخوان و فشرده سازی یا بدتر از آن، چهار پلژی یا فلج قابل توجه, پزشک متخصص می تواند این مطالعات را انجام دهد:
- اشعه ایکس یا اشعه ایکس, تصاویر
- آزمایش خون: آزمایشگاه های کامل با شاخص های استخوانی یا روماتیسمی
- سینتی گرافی استخوان, اندازه گیری تراکم استخوان مهم است
رشد مجدد اغراق آمیز در مهره های ستون فقرات در سطح کمر در یک تصویر مشهود است., گردن, پشتی یا خاجی. در این زمان ممکن است مهره ها با اعصاب یا عروق درگیر شوند.
درمان های بیماری
در حالی که این بیماری درگیری در نخاع ایجاد نکرده است, عروقی یا پارزی, این بیماری با درمان های زیر قابل درمان است:
ضد درد AIMEs, بیماری پاژه با داروهای ضد التهاب و به طور کلی داروهای مسکن درمان می شود.
داروهای بیس فسفونات, تا زمانی که بتوان رشد ضعیف استخوان را مهار کرد, پیشرفت زیادی در این بیماری حاصل شده است
جراحی های ارتوپدی: به منظور رفع مشکلات استخوانی ارتوپدی و جلوگیری از فشردگی عصب.
کلسی تونین را با تزریق زیر جلدی تجویز کنید.
در سال های اخیر بوده است بیماری پاژه با درمان فیزیوتراپی, که می تواند نتایج بسیار خوبی برای رفع فشار اعصاب و کاهش التهاب نواحی عصبی داشته باشد.
سرانجام, به کسانی که از این بیماری رنج می برند توصیه می شود که وزنه های متوسطی داشته باشند, راه رفتن و ایستادن, برای جلوگیری از فلج یا فشرده سازی. پزشکان متخصص می توانند به شما در مورد تمریناتی که می توانید برای بهبود و تسکین وضعیت انجام دهید، اطلاع دهند..